Beleef het voorjaar op Hoeve Villare

In dit blog héééél veel mooie plaatjes en verhalen over onze wandelingen, uitstapjes, gezelligheid, werkzaamheden op de hoeve en hoe we uit de shit zijn gekomen. Tsja, dat belooft nog wat.....

Maar we beginnen met een foto van de bloesem. Wat hebben we daar lang van mogen genieten! En de zon, die maar niet weg wilde gaan....

Het lukt ons gelukkig wat vaker om ook zelf de omgeving te verkennen.

Op een mooie zondag (en die heb je hier voor het uitkiezen:)) nam onze Jaap als natuurliefhebber ons mee net even over de grens met België naar een prachtig stukje natuur. Bij Vaals passeerden we de landsgrens om in het Franstalige deel van België te belanden. Maar omdat het hier ook grenst aan Duitsland zijn ook veel aanduidingen in de Duitse taal. Na amper een kwartier kwamen we aan in de buurt van Kelmis, waar uitgestrekte natuur haar schoonheid aan de wandelaar openbaart en waar de rivier de Geul vanzelfsprekend La Gueule wordt genoemd.

Met goede moed beginnen we aan een tocht die volgens Jaap een kilometer of 12 is, maar volgens anderen wel 20...

‍

Maar....het is niet altijd feest, er moet ook (hard) gewerkt worden op de hoeve!

Dus we poetsen wat af hoor om het brandschoon en glimmend op te leveren voor de gasten komen. Hier mijn poetsbeurt van het superdeluxe jetstreambad in vakantieappartement De Verrekijker. Hetzelfde bad hebben we ook in De Herberg. En enthousiast dat gasten zijn!! Laatst waren er ouders met twee kleine kinderen. Nou die waren niet uit het bubblebad te slaan. Elke dag even spelen met de bubbles, hun eigen bluetoothmuziekje aan en vol op het kleurenorgel. Een pret dat ze hadden!

Ondertussen poetst Chef de Villare de buitenzitjes, want ja, de vogels hebben echt schijt aan ons en dat mogen onze gasten niet ontdekken

Maar als Chef Buitendienst oriënteer ik mij liever op een nieuwe Ferrari...

Op de hoeve is altijd wat te doen en het buitenwerk blijft niet beperkt tot het maaien met mijn 'Lambo grasso'. Met mooi weer (en dat is het hier nagenoeg altijd:)) is dat geen vervelend klusje hoor! Ik zie de gasten altijd jaloers kijken naar mij (of mijn Lambo grasso). Er moet pakweg 100 meter heg worden geknipt aan twee kanten en we hebben een heel bos te snoeien. Ook de fruitbomen trekken nog wat aandacht en op de binnenhof roepen de plantenbakken de hele dag om water.

En daarom is een tractor met aanhanger, maaibalk, heggeschaar, kloofmachine en hakselaar geen overbodige luxe. Dus gingen we op toernee om de nodige tractoren te bekijken en kwamen uit op dit Ferrari rode exemplaar. Maar ik moet nog even geduld hebben, want zoals vandaag de dag zovaak gebeurt, is niet alles meer op voorraad en zijn de levertijden laaaang...

En de plantjes in de buitenbakken staan natuuuuurlijk in potgrond van POKON!

Ook aan de veiligheid wordt gewerkt op de hoeve!

Je moet doen waar je (een beetje) verstand van hebt en anders huur je de juiste mensen in om te adviseren.  In elke accommodatie hangen rookmelders die met elkaar verbonden zijn. Dus als er ergens iets gebeurt is de hele hoeve gelijk wakker. We zagen ook wat brandblussers in de appartementen, maar die waren zwaar over datum. Nu hebben we allemaal nieuwe gekeurde blussers en deze vorst en hitte bestendige beauty heeft zijn eigen huisje en plekje op de binnenhof. En de jaarlijkse keuring is al afgesproken, dus blijven we ook op dit gebied up to date!

Nou nog één klus dan, waar chef klussenier best trots op is!

Dingen gaan altijd kapot als er gasten zijn, om gek van te worden....maar wel logisch. Zo hadden we een wat ouder type asmatische koelkast. Hij deed het wel, maar had wat vocht achter z'n longen. Bij het poetsen zag ik altijd wat bevroren druppeltjes op zijn borstwering aan de binnenzijde. Kennelijk sloot de deur niet helemaal lekker. Totdat een gast ons aangaf dat de koelkast wat eigenwijs begon te worden. Als zij de deur dicht deden, deed hij hem zelf weer open. Het moet niet gekker worden toch! Wie is hier de baas dacht ik. Maar na enige inspectie zag ik dat zijn borstkas (het buitenpaneel) wat krom was en aan de binnendeur zat te trekken. Een nieuwe inbouwkoelkast was niet de oplossing dus en een buitenpaneel niet meer te koop. Wat nu?

Gewoon slopen dus, maar ja dan zie je altijd nog een tweede en derde klus op je afkomen... De oplossing was een state of the art grotere koelkast van het model 'losstaand'. Maar eerst panelen slopen, afwerking zijkant verzorgen, vloer doortegelen en voegen en koelkast bestellen...

Maar het resultaat mag er zijn en ben er best een beetje trots op!

Genoeg gewerkt weer, het is tijd voor een leuk uitstapje naar Mestreech!

Tsja, je kunt niet altijd werken! In ons enthousiasme vergeten we vaak de tijd en de dagen en zijn we te vaak zeven dagen in de weer. Maar dat kan toch niet de bedoeling zijn als je woont in het Land van de heuvels, waar alles net even trager gaat. Onze vriend André Rieu zei het nog tijdens een interview op Koningsdag. Alles gaat hier langzaaaamer. Behalve de wijn dan, die gaat hier veel sneller...:)

Koningsdag was hier!

Heb je het nog gezien, Koningsdag? En dan niet alleen de Koningin en mooie prinsessen, maar onze eigen buurman van Wijngaard St. Martinus! Hier is tie op een foto in de Telegraaf van de volgende dag. Nou, die Willem lust er wel twee hoor en onze Maxima is er ook niet vies van. Maar Willem heeft het wel mooi voor elkaar dat een prachtige wijn naar hem is vernoemd, de Wilhelmus! Hij wel...maar ja wees eerlijk een wijn die 'chef tuinieren' heet kan toch ook niks zijn...Maar 'Bertus rood' klinkt eigenlijk best aardig toch? Ach we zijn al heel blij met onze 'Gris de Villare', een prachtige houtgelagerde witte wijn die wij aan elke gast geven bij aankomst.

En dit is hem, de beauty, met zorg uitgeperst, in stalen vaten gegist en voorzichtig overgegoten in nieuwe houten vaten om te rijpen tot het juist gekozen moment om ze te bottelen in ranke flessen met een herkenbaar etiket, wachtend om uitgeschonken te worden in kristallen glazen. Tot zover de poëzie. Daarna komt er zo'n harige neus boven hangen....

‍

Maar het leukste van Koningsdag was toch wel.....schapen cupcakejes bakken met oma Wilma!

Ik dwaal af, terug naar Maastricht. Laatst op een zondag wilden we weer eens een kerkdienst bezoeken en op advies bezochten we een dienst in hartje Maastricht in De Waalkerk. En ook al gaat het om de boodschap en het samenzijn, wat een mooi oud gebouw zeg!

Na de koffie gelijk effe een tochtje door het centrum gemaakt. Door enge straatjes, langs mooie stadsparken en schitterende gebouwen. Wat is Mestreech mooi!

En een ijstent is ook nooit ver weg...

Maar de verleiding was dan ook wel errug groot...

Tot slot effe gezellig lunchen bij onze (tot dusver) favoriet "Vino&Friends"

Terug naar de hoeve...

In volgorde ging er iets vooraf aan ons uitje naar Maastricht. We vonden namelijk dat we het wel verdiend hadden na zo'n hachelijk avontuur..Wat was er gebeurd?

De zondag ervoor hadden we gasten, waarbij de ouders hun intrek hadden in onze studio (grote slaapkamer + blauwe badkamer, geen keuken, twee personen). De mannelijke helft ging hardlopen en bij terugkomst dacht hij zich even lekker af te douchen. Maar iets was hem voor geweest want de douchevloer stond blank. En het rook nu niet bepaald naar zeep...Of ik effe wilde komen kijken...

Oh nee hè, de badkamer stond blank en het waterpeil steeg langzaam. Geen idee, waar komt dit nu vandaan? Eerst maar even de watersmurf erbij. Nou, ik kan je vertellen dat zo'n waterslurper goud waard is op zo'n moment.

De watersmurf deed gretig zijn werk en slurpte al het water uit de badkamer. Twintig minuten later ging ik nog eens kijken en de badkamer stond weer blank. Wat bleek was dat de rioolafvoer ergens verstopt zat en bij het doortrekken van een toilet in De Herberg of effe lekker douchen kwam het water op het laagste punt van de hoeve uit het putje van de badkamer van de studio. De eerste de beste loodgieter gebeld (tip: niet doen, neem nummer 12 op pagina 2) en intussen elk half uur blijven hozen. Uiteindelijk heb ik Paul de aannemer maar even gebeld, omdat bij gebrek aan goede tekeningen we lukraak (maar wel met beleid) het straatwerk open moesten breken.

Na bestudering van oude tekeningen kwamen we er achter dat het riool langs het pand naar de achtergevel liep, daar het hoekje omging, met een wijde bocht terug naar de pui, dan onder de vloer van het privégedeelte naar de binnenplaats en vandaar naar de weg...Begrijp je het nog? Eigenlijk maakte het riool een enorme omweg, maar alles heeft een reden. Op tekening stond er een (gemetselde) put. Graven dus dicht bij de pui, maar geen put te bekennen. Wellicht gewijzigd naderhand? Wacht effe, ik zie nog een bijlage, een soort kladje met drie rondjes en wat afstanden erop aangegeven. Tsja, maar dat is een stuk terug op het terras. Ook dat stuk er dan maar uit en graven weer....Gevonden, drie ontstoppingspunten...Nooit eerder van gehoord, echt zo'n rioolwoord ontstoppingspunt. In plaats van een put waren er dus her en der ontstoppingspunten van waaruit een gespecialiseerd bedrijf het riool kan ontstoppen. Logisch.

Maar dan moet je het wel kunnen! Het gebelde bedrijf bovenaan de googlelijst bleek niet de gewenste expertise en hulpmiddelen te hebben, maar wist ik veel. In het land der blinden is één oog koning en ik keek, mede door de 'rioollucht' niet al te fris. Dus hij probeerde van alles zonder succes totdat Paul met de gauwe klauwe kwam en zich er tegenaan ging bemoeien. Lang verhaal korter...Rekening leeg en riool vol.

Gelukkig was Paul helder van geest en zorgde ervoor dat het laagste punt niet meer in de badkamer was, maar buiten in het door hem gegraven gat. Zo kon ik de watersmurf weer wat rust geven en konden onze gasten beperkt hun gang gaan.

Maar met de juiste mensen en materieel was het probleem de volgende morgen snel verholpen.

Vervolgens werd met een camera het probleem opgespoord en in kaart gebracht: verzakking van het rioolstelsel over drie meter ter hoogte van onze tuin.

De gaten zijn inmiddels gedicht, de verzakking moet nog wel worden verholpen. Volgende klus op mijn lijstje...

En kun jij nu zien waar een ontstoppingspunt zit onder de bestrating?

Raadsel, wie weet wat dit is?

Nou, ik ben wel toe aan een wijntje, jullie ook?

Maar we hebben ook goed nieuws te melden!

Eerst even een grappig plaatje over het onderwerp energie. Een mooie aanvulling voor de hoeve in combinate met laadpalen. Dan gaat de gast eerst naar het toilet en daarna kan hij daarmee zijn auto opladen! Slim toch?

En vers van de pers, gisteren geplaatst twee laadpalen met ieder twee laadpunten. Is het geen schatje? En helpt onze gasten om hen te ontzorgen, want steeds vaker vroegen gasten ons waar zij konden laden. En we willen toch niet dat onze gasten zorgen hebben tijdens hun verblijf?

‍

Zijn sjip en sjop er eigenlijk al?

Vorig jaar hadden we twee jonge koeien (Vaarsen) van een jaar oud in de wei direct achter onze tuin. Ook dit jaar zijn ze er weer, maar eerst gingen we ze even bij de boer bewonderen.

We moeten ook nog naar de plaatjes...!

Er is zoveel gebeurd in de afgelopen tijd en elke dag is anders. Dat geldt ook voor de natuur. Er komen nieuwe (trek)vogels bij, de bloesem komt, bloeit en verwelkt, de heggen dichten zich met bladeren en twee hectare gras groeit en groeit...En de luchten, ze komen en ze gaan. De zon komt op en gaat ook weer onder. En elke zonsondergang is anders en de luchten blijven boeien. Daarom veel tuinfoto's over bloei en mooie luchten. Geniet ervan, zoals wij er van hebben genoten.

Niet doen Bert, zo meteen komen ze allemaal hierheen....!

We hopen dat je weer genoten hebt van de mooie plaatjes en onze belevenissen. En nu de shit weer is opgeruimd, kun je gerust weer langskomen hoor! En dat mag ook voor een bakkie, een bier of wijntje of zomaar een praatje. Wij houden ervan en van jullie!

Hartelijke groeten vanuit een warm en zonnig Zuid-Limburg,

Bert en Wilma